Meer weten over sparen?

Op basis van dit weblog verscheen een boek:
Het kan alleen maar beter worden & andere opbeurende verhalen
Via deze website te bestellen, zonder verzendkosten. KLIK HIER

Archief 2008, week 19

MIN-5-sterren bungalow (15 mei 2008)
We zijn er voor de derde keer, in het Zuiden van Frankrijk, en bivakkeren in een meestal leegstaand huisje van een goede vriend. Vanuit de hoogte kijken we neer op een uitgestrekt gebied, helemaal tot aan de Middellandse Zee.
En als we het hobbelige weggetje de andere kant op rijden, zien we de besneeuwde top van de grootste berg in de omgeving: de Canigou. Op dit moment van het jaar bloeit er overal brem, het heeft een paar weken flink geregend, alles is fris en groen.

De omgeving is prachtig, ons verblijf zeer primitief. Rob heeft daarover een grappig stukje geschreven op zijn weblog. Voorzien van de nodige visuele impressies. Daar heb ik weinig aan toe te voegen. Zie www.robvaneeden.nl, de bijdrage van 15 mei 2008.

Servicegroep (16 mei 2008)
Dit jaar word ik 65 jaar. Een officiële brief heeft me daar een paar maanden geleden fijntjes aan herinnerd. Als ik deze brief netjes, volledig en naar waarheid invul en opstuur (en dat heb ik gedaan) krijg ik straks maandelijks mijn AOW uitkering zolang ik leef op mijn girorekening gestort. Helemaal niet gek. Daar heb ik weliswaar tot nu toe premie voor moeten afdragen, maar nu kan ik dan eindelijk gaan incasseren. En aangezien ik van plan ben nog een aantal jaren als zelfstandige door te blijven werken (ik ben altijd al een trendsetter geweest) ziet mijn toekomst er voor wat betreft het financiële gedeelte vrij rooskleurig uit. Wel AOW ontvangen en geen premie meer betalen. Dat scheelt behoorlijk.

Voor de rest schijn ik het niet zo prettig te krijgen, want ik behoor tot de generatie die medeburgers nu al met afgrijzen vervult. De zogenaamde grijze golf. Alleen al om die reden bewerk ik mijn haren om de paar weken met haarverf waardoor ik er, zo op het eerste gezicht, als 50 plusser uitzie. Want tot de grijze golf behoren is helemaal niet leuk. Jongeren moeten keihard werken om de overheid in staat te stellen jouw AOW te kunnen (blijven) betalen, en als je ziek of dement gaat worden, dan is er geen hulp te vinden of is die te duur. Althans dat is de mening van heel wat bezorgde politici, ouderenorganisaties en veel ouderen zelf.

Dit vooruitzicht en berichten over lastige hangouderen die het straatbeeld ontsierden deden mij en mijn echtgenoot besluiten ons huis op zondagmiddagen open te stellen voor zielige en minder zielige oudjes en aanstaande oudjes (zoals wijzelf). Wij hadden knusse hoekjes ingericht waar men naar hartelust kon hangen en klagen over de aftakelende gezondheid en (klein)kinderen die het vertikken op zondag langs te komen. Daarnaast was er gelegenheid de meegebrachte lekkere hapjes en drankjes te nuttigen, te luisteren naar gedichten, andere creatieve uitingen en praktische voorstellen om de ons resterende levenstijd zo aangenaam mogelijk door te komen.

Na heftige discussies over voor- en nadelen om eventueel samen te gaan wonen is besloten niet nog jaren te wachten of iets dergelijks ooit van de grond zou (kunnen) komen. Beter leek het te inventariseren wat NU onze behoeften zijn aan gezelligheid, zorg, hulp en bijstand en daar zoveel mogelijk van te realiseren. Onderling of met hulp van anderen. De wensen zijn divers: vervoer van autolozen door autobezitters naar dokter, ziekenhuis, vakantieadres of uitstapje. Hulp bij niet al te grote en ingewikkelde klussen in huis en tuin en… geregeld samen eten.

Nogal voor de hand liggend misschien, maar met een bijzonder element: voor bepaalde activiteiten kan een vergoeding gevraagd en betaald worden. Om gemakkelijker hulp te durven vragen, maar ook om te voorkomen dat de andere partij zegt: huur daar maar een professional voor in. In Duitsland is, in Riedlingen, al meer dan tien jaar ervaring opgedaan met een dergelijk zeer succesvol projekt. Zie www.martin-riedlingen.de/senioren/seniorenhomepage.htm. De vergoeding is ongeveer € 7,50 per uur en een klein deel gaat daarvan naar de organisatie. Bij ons is het allemaal nog niet zover, wij willen ook geen grote stedelijke club die alles coördineert, maar zelfstandige vrienden of wijkgroepjes van dertig à vijftig personen. Je kunt het zien als een uitbreiding van het LETS systeem, die geen geld betalen maar punten voor geleverde diensten en goederen.

Bij ons staat alles nog in de kinderschoenen, maar de eerste activiteiten en transacties hebben plaatsgevonden. We hebben twee keer met een groep van ongeveer vijftien mensen gegeten. De eerste keer is iemand gevraagd voor ons te koken en is er betaald voor de werkzaamheden. De tweede keer hebben we allemaal een gerecht meegenomen en is er niets betaald. Degene die het huis ter beschikking stelt zorgt alleen voor de drank, koffie en thee. Dit gaat natuurlijk met gesloten beurzen. Ook zijn er klussen gedaan, een ventilator is aangelegd en een lekkage in de wc is verholpen. Dit is wel betaald. En er zijn wat gezamenlijke uitstapjes gemaakt, waar de ontvanger heeft terugbetaald voor de benzine in de vorm van consumpties, toegangskaarten e.d.

De volgende stap is dat we gaan inventariseren wat iedereen als vraag heeft én als aanbod, waarbij we ook (onroerende) goederen betrekken. Wij hebben bijvoorbeeld een logeerkamer ter beschikking voor kleinbehuisden met gasten uit een andere stad. Een ander heeft een tijdelijk overschot aan groenten van de volkstuin, en weer iemand anders heeft prima dameskleding maat 42 beschikbaar want heeft inmiddels maat 44.

Met dergelijke Servicegroepen van en voor ouderen, hopen we een bijdrage te leveren aan een beter, gezelliger en gelukkiger leven, waarbij we langer actief en zelfstandig (kunnen) blijven en minder afhankelijk worden van grote instellingen. En daar moet je op tijd mee beginnen.