 |
||
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
 |
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||
|
Meer weten over sparen? |
||||||||||||||
|
|
 |
|
|
|
Op basis van dit weblog verscheen een boek: |
|
|
|
Archief 2004, week 25 |
|
|
|
18 juni 2004 Kinderangsten (1) Als klein meisje was ik voor van alles en nog wat bang. En bovendien durfde ik het aan niemand te vertellen. Zo was ik bijvoorbeeld erg angstig naar de wc te gaan. Die was in een halletje achter de keuken, grenzend aan een griezelig pakhuis, met kolenhok, gereedschappen en spinnen. Overdag was het nog te doen, maar 's avonds en 's nachts moest ik behoorlijk wat moed verzamelen er naar toe te gaan. Toiletbezoek werd daarom, zo lang als maar enigszins mogelijk was, uitgesteld. Tot het moment dat ik bijna knapte. |
|
|
||||||||||||
|
nog de pot zelf. Er spoelde van alles door een zwart gat naar beneden. Dat kwam uit in een riool en daarna in een kanaal. Als iets de ene kant op kon, dan kon het ook de andere kant op, redeneerde ik. Daarom zat ik nooit voluit op de bril, maar op het uiterste randje om te voorkomen dat er en beest o.i.d. uit de pot omhoog kwam dat het op mijn blote billen voorzien had. Vanaf de dag dat ik op de overloop moest slapen, en geen echt kamertje meer had met veilige wanden, werd ik bang voor mannen onder mijn bed. Mannen die zich vanaf de zoldering naar beneden lieten vallen (boven op me) en… mannen die een pistool of geweer door het gaatje in de houten wand naast mijn bed staken. Daarom sprong ik altijd met een enorme zwaai direct vanaf de trap op mijn bed, sliep zonder kussen (dat moest rechtopstaand de kogels tegenhouden). En verstopte me helemaal onder de dekens, waar ik doodstil lag te luisteren of ik al iets hoorde. Dat ik door gebrek aan zuurstof niet gestikt ben mag een wonder heten. Sommige mensen verlangen terug naar hun jeugd. Ik niet. Al moet ik toegeven dat mijn leven erg spannend was, terwijl er in feite niets gebeurde. |
|
|
 |
|
|
|
15 juni 2004 Vrienden op de Fiets Overnachten in hotels maakt een fiets- of wandelvakantie bijna onbetaalbaar. Kamperen is een alternatief, maar niet iedereen heeft daar zin in na een dag sportief bezig zijn. Daarom is overnachten bij Vrienden op de Fiets een uitkomst. Je slaapt bij particulieren en s ochtends vroeg na het ontbijt vertrek je weer. En dat alles voor een bedrag van ongeveer 15 euro per persoon. Voor de mensen die hun logeerkamer verhuren is het soms een aardige bijverdienste, ook al doet lang niet iedereen het alleen voor het geld. Tijdens ons laatste weekje fietsen sliepen we eerst op vier verschillende adressen bij familie en een goede vriend. De laatste woont in een Centraal Wonen project, waar bewoners niet ieder voor zich een logeerkamer hebben. Per huizenblok is er een aantal logeerkamers die je per nacht kunt reserveren en betalen. Heel handig. Daarna zochten we adressen in het boekje van Vrienden op de Fiets, waar we al ruim tien jaar lid van zijn. Tot nu toe altijd goede ervaringen. Aardige mensen, leuke contacten, soms simpele, maar meestal zeer uitgebreide en goed verzorgde ontbijten. Bij een mevrouw in Noord- Holland stonden er een stuk of twintig potjes zelfgemaakte jam op tafel. Onze gastvrouw vertelde precies wat er in de potjes zat, welke soorten fruit, welke combinaties, hoeveel suiker enzovoort. Vervolgens ging ze bij ons aan tafel zitten om mee te genieten van de maaltijd. Toch is dat een uitzondering. De meeste mensen zetten alles netjes klaar en trekken zich dan bescheiden terug. Soms komen er ook vriendschappen voort uit de overnachtingen, bijvoorbeeld als er langer op een bepaald adres overnacht wordt. Daarover hoorden we van andere |
|
|
|
|
|