Meer weten over sparen?

Op basis van dit weblog verscheen een boek:
Het kan alleen maar beter worden & andere opbeurende verhalen
Via deze website te bestellen, zonder verzendkosten. KLIK HIER

Archief 2004, week 15

8 april 2004

Vrekkenarchief (7)
Wormencompostering

In een boek over duurzaam tuinieren vond ik jaren geleden een tip om zelf in je keuken compost te maken. Dat leek me prettig, omdat ik dan niet telkens met een emmer met groenteresten e.d. naar mijn volkstuin hoefde. We woonden indertijd in een huis met een piepklein balkonnetje. Enthousiast schafte ik in een sportviswinkel twee doosjes wormen aan.

Van het internet had Rob allerlei informatie opgehaald, vooral uit Amerika. 'Vermiculture' komt daar veel voor, er worden zelfs speciale wormencomposteringsbakken verkocht. Sommigen ervan zien eruit als een soort keukenbankje, maar onder de zitting speelt zich dus van alles af. Iedere zichzelf respecterende school heeft een zogenaamd 'worm hotel' in de klas. Liefst in een glazen bak, zodat de kinderen kunnen zien hoe het klokhuis van hun appel en broodkorsten na enige tijd veranderen in donkere voedzame en reukloze substantie.

Zelf compost maken is een milieuvriendelijke en geldbesparende manier om organisch afval te verwerken. Je hoeft geen dure compost bij een tuincentrum te kopen en spaart bovendien vuilniszakken uit. Buiten verloopt het composteringsproces nogal traag. Binnen, met behulp van een wormenbak, zou het veel sneller gaan, en dat leek me ideaal. Naast de koelkast in een hoek van de keuken werd een plek vrijgemaakt. Onze verwachtingen waren hooggespannen en vooral Rob was gefascineerd door wat er zich daar in het duister afspeelde.

voor zich uit. Was er een vreemde vrouw in het spel? Nee, heimwee naar zijn nieuwe vriendjes. Hoe zou het toch met ze gaan? Hij miste ze...

Na een paar maanden, toen het wat warmer werd, kregen we last van fruitvliegjes in de keuken, en het werd met de dag erger. Waar kwamen die vandaan? U raadt het al, uit de hoek waar de compostvoorziening stond. We trokken de bak van zn plaats en wat we toen zagen tartte iedere beschrijving. De betegelde muren waren niet langer wit, maar zwart. Precies tot aan de rand van de bak zagen we een krioelende massa onbekende vliegjes en larfjes van verschillende afmetingen. Ontzettend smerig. Weg dus met die handel.

Zo kwam er een eind aan het experiment. De wormen werden verbannen naar de volkstuin. We bleken iets niet goed gedaan te hebben, maar hadden geen behoefte meer het nog eens te proberen. We hebben inmiddels een tuin met een mooie grote composthoop. Rob heeft nog steeds een zwak voor z'n wormen. Hij roept me nog af en toe om te komen kijken naar ze, en dat doe ik dan braaf, al kan ik nog steeds een licht gevoel van walging niet onderdrukken.

7 april 2004

Zag twee beren...

In het prefeministische tijdperk voldeed ik aardig aan het toen heersende vrouwbeeld. Ik zorgde voor het huishouden, had een baantje binnen de schooltijden van onze dochter en smeerde s ochtends voor mijn toenmalige echtgenoot stapels boterhammen om mee te nemen naar het werk. Tot daar plotseling verandering in kwam...

man?" vroeg ze verbaasd. "Ja, en hij eet niet zon klein beetje. Elke dag wel tien boterhammen."

Mijn vriendin keek me nu nog verbaasder en medelijdend aan. "Waarom doe je dat in hemelsnaam? Kan hij dat niet zelf? Heeft die man van jou soms wat aan zn handjes?" De klap kwam hard aan. Zo had ik er nooit over gedacht. Ik voelde me opeens echt een sukkeltje. Al die jaren had ik als een moeder boterhammetjes zitten smeren voor een volwassen vent.

Thuisgekomen en een beetje bekomen van de schaamte werd manlief ingelicht over het gesprek. Tevens werd hem meegedeeld dat hij het van nu af aan helemaal zelf mocht doen. Daar zat hij niet mee. Toch voelde ik me de dagen daarna nogal katterig. Al die duizenden boterhammen die ik 'voor niets' had gesmeerd, spookte het door mijn hoofd.
En… er kon niet eens een bedankje vanaf.

6 april 2004

Vietnam (5)
Bikes of Burden

Een tijdje geleden berichtte ik over het fotoboek van Hans Kemp over  Vietnamese brommers. De uitgever ervan heeft me gevraagd door te geven dat er tot 1 juli 2004 een speciale actie is om het goedkoper te kopen. Niet in de boekhandel, maar wel via: http://hanskemp.vietnamjourney.nl

5 april 2004

Voor al uw problemen!

In den Haag is een heel leger van wonderdokters, helderzienden en mediums neergestreken. Ze maken hun aanwezigheid bekend door huis aan huis kleine witte briefjes in de bus (te laten) doen. Ze zijn bepaald niet bescheiden: niet minder dan 100% garantie en ook nog binnen 48 uur, belooft Professor Suleymane. Heeft u ergens last van?

Er is er eentje die zichzelf aankondigt als - alleen maar - H. Sala. Die heeft lef. Alle anderen hebben voor hun naam professor staan of iets wat erop lijkt: Profusari, Profoseri of simpelweg Profi. De rest noemt zich meester. Voluit geschreven of afgekort tot Mr. En dan die namen. een greep uit de verzameling die voor me ligt: Mr. Babou, Mr. Kebeba, Mr. Kann, Professor Jebril, Mr. Hassane, Mr. Haruna, Mr. Fode, Profi Sankoun en Mr. Nano.

Wat ze allemaal voor een door problemen geteisterd mens kunnen betekenen grenst aan het onwaarschijnlijke. Zo kun je met hun hulp je verlorene (geliefde of partner) terugwinnen, en Mr. Moro brengt daarbij bovendien nog heel veel tederheid aan. Mr. Sani doet uw verdwenen man of vrouw zelfs dezelfde week nog terugkeren. Maar u bent gewaarschuwd: "Kom me bezoeken en diegene die u verliet zal terugkomen zoals een hond naar zijn baas." Voor mij zou dat laatste overigens een reden zijn er maar helemaal van af te zien en op zoek te gaan naar een ander.

Andere (meestal Afrikaanse) heren kondigen aan ALLE lichamelijke en morele kwalen te verhelpen en werken ongelooflijk snel: resultaat binnen een week, 96 uur, 2 dagen of zelfs direct. En dat voor: impotentie, onvruchtbaarheid, examenvrees, familiegeluk, onttovering, verkoop, geld, slechte geesten, zaken, stoppen met roken, alcohol en uw carrière. Er worden desgewenst operaties met de hand verricht, uw borsten verkleind, Satan en boze geesten verdreven.

En als je nog twijfelt dan roept de een je op vooral te doen als anderen: Ook als er geen hoop meer is of u de zaak niet van u af kunt zetten." "Zelfs onoplosbare problemen zijn bij mij in goede handen." "Als u komt zult u gelukkig zijn." "Thuisblijven en achterover leunen is geen oplossing. Onderneem iets! Bezoek mr. Taslimi."

Over mijn huisarts was ik altijd bijzonder tevreden. Jammer genoeg is hij met pensioen. Aan de beide huisartsen die zijn praktijk overgenomen hebben moet ik nog wennen, en ik heb zo mijn bedenkingen als mij nu opeens vreemde homeopathische korreltjes worden voorgeschreven. Toch lijkt me dat minder riskant dan een bezoek aan bovengenoemde medicijnmannen en tovenaars.