Hanneke
van Veen

Even voorstellen...

Meer weten over sparen?

Op basis van dit weblog verscheen een boek:
Het kan alleen maar beter worden & andere opbeurende verhalen
Via deze website te bestellen, zonder verzendkosten.
KLIK HIER

Archief 2004, week 44

28 oktober 2004

Maar nu even (weer) niet

Rob is terug van zijn fietstocht naar Santiago de Compostela. Hij heeft ruim 2.400 km gefietst en ik ben erg trots op die doorzetter, want gemakkelijk was het niet. Stormen, regenbuien, hoge bergen, blaren, eenzaamheid, verzuurde spieren en ander ongemak werden zijn deel. Maar ook prachtige natuur, heerlijk eten, ontmoetingen met bijzondere mensen en veel dagen met zonneschijn. Vlak voor de terugtocht heeft hij overigens zijn fiets verkocht aan een Spanjaard. Voorlopig heeft hij helemaal genoeg van dat gefiets en van het alleen op vakantie gaan. Dus nu gaan we samen twee weken wandelen. Nog even geduld dus. In de tussentijd is dit misschien iets: KLIK HIER!

28 oktober 2004

De Voedselbank

In verschillende plaatsen zijn initiatieven gestart onder de naam Voedselbank. Deze organisaties zorgen er voor dat arme mensen en dak- of thuislozen (tijdelijk) een zeer concreet en welkom steuntje in de rug krijgen in de vorm van een wekelijks voedselpakket. De samenstelling van die pakketten is iedere keer weer een verrassing, want afhankelijk van wat er die week afgestaan wordt door fabrikanten, supermarkten, bakkerijen, veilingen en dergelijke. Het gaat om voedsel dat niet meer helemaal vers is, maar nog goed eetbaar, blikken met een deuk of beschadigd wikkel, fruit en groenten die anders doorgedraaid worden en andere niet meer te verkopen (rest)partijen.

Als vrijwilliger heb ik nu een aantal ochtenden geholpen met het klaarmaken van die pakketten en het was erg leuk om te doen. Je hebt contact met andere vrijwilligers en samen verzet in je in een paar uur tijd heel wat werk. Hier in Den Haag worden er ongeveer driehonderdvijftig pakketten klaargemaakt, die deels opgehaald en deels door chauffeurs (ook weer vrijwilligers) weggebracht worden naar uitdeelpunten waar de mensen het zelf komen ophalen. Alle pakketten zijn even groot; grote gezinnen krijgen er twee. De aanmelding van gezinnen of alleenstaanden verloopt doorgaans via het maatschappelijk werk of andere hulpverlenende instanties. Zo wordt voorkomen dat de mensen van de Voedselbank zelf moeten beslissen wie wel en wie niet een pakket krijgt.

De eerste ochtend dat ik kwam helpen stonden er al kisten vol rode en gele tomaten, venkelknollen, courgettes en kleine gele paprikas op ons te wachten. We kregen de juiste aantallen door die van elke soort in een zak moesten. Ook was er een flinke hoeveelheid sla, brood en doosjes met slagroomsoesjes binnengebracht. De dag daarvoor waren de houdbare artikelen al door een andere groep vrijwilligers over de klaarstaande kratten verdeeld: pakken rijst, flesjes olie en azijn, potten tafelzuur, flessen vruchtensap, zakjes pindas en nog veel meer. Lang niet gek om zoiets zomaar te krijgen als je financieel aan de grond zit.
Een vraag die me direct bezighield was: wat gebeurt er met de spullen die overblijven of waarvan er te weinig is om over de pakketten te verdelen. Die vinden ook hun bestemming, want gaan naar diverse keukens van liefdadigheidsinstellingen zoals van het Leger des Heils.

De kennismaking met andere vrijwilligers verliep aangenaam en ik wil er graag, als ik in de gelegenheid ben, aan blijven meewerken. De Voedselbank is m.i. een sympathieke organisatie van mensen die zich belangeloos inzetten voor minder succesvolle medemensen. Bovendien gaan ze verspilling tegen van voedsel dat weliswaar niet meer geschikt is om te verkopen maar nog zeer goed bruikbaar is.

Voor meer informatie over de Voedselbank, zie www.voedselbank.nl. Daar is van alles te lezen over werkwijze, initiatiefnemers, verschillende vestigingen en vrijwilligersvacatures. En financiele bijdragen voor de huisvesting, het vervoer en dergelijke zijn welkom en nodig.